به گزارش مشرق، روزنامه آمریکایی نیویورک‌تایمز در سرمقاله خود به روند مذاکرات راه‌حل جامع هسته‌ای ایران و 1+5 (آمریکا، انگلیس، فرانسه، روسیه، چین بعلاوه آلمان) اشاره کرد و نوشت که ایران و 6 قدرت مهم جهان در آستانه رسیدن به توافق هسته‌ای هستند و بعد از چندین ماه پیشرفت اندک، افزایش سرعت مذاکرات نشان می‌دهد که مذاکره‌کنندگان هسته‌ای در ژنو احتمالاً بتوانند تا پایان ماه مارس در باره چارچوب توافق هسته‌ای به نتیجه برسند و در پایان ماه ژوئن به توافق نهایی برسند. البته این قطعی نیست اما این امیدواری وجود دارد که برنامه هسته‌ای ایران از طریق صلح‌آمیز حل شود.
این روزنامه آمریکایی ادامه داد، هرگونه توافق نهایی با ایران می‌بایست محدودیت‌های قابل راستی‌آزمایی بر برنامه هسته‌ای ایران به وجود آورد و تضمین دهد که ایران نمی‌تواند مواد قابل استفاده برای تسلیحات هسته‌ای که مناسب برای ساخت بمب تولید کند.
طبق این گزارش، توافق نهایی، برنامه هسته‌ای ایران را به طور کامل از بین نمی‌برد زیرا ایران اعلام کرده است که این برنامه برای تولید برق و اهداف پزشکی است و این در حالی است که منتقدان توافق هسته‌ای با ایران از جمله برخی از نمایندگان کنگره و همچنین «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر اسرائیل خواستار برچیده شدن برنامه هسته‌ای ایران هستند.
نیویورک‌تایمز گزارش کرد که با اینحال نتیجه مطلوب در مذاکرات هسته‌ای به سادگی قابل دسترس نیست. ایران هم‌اکنون حدود 19 هزار سانتریفیوژ دارد و بمباران کردن ایران ممکن است برنامه هسته‌ای این کشور را برای چندین سال به تعویق اندازد اما نمی‌تواند آن را ریشه‌کن کند و مقاومت ایران تشدید می‌شود. این نشریه در این رابطه نوشته است: «بمباران ایران، ممکن است برنامه هسته‌ای این کشور را برای چند سال به تعویق بیاندازد، اما آن را ریشه‌کن نکرده و ضربه متقابل آن (از جمله برانگیختن ایران به تسریع فعالیت‌های هسته‌ای و تشدید تنش‌های منطقه‌ای)، سخت خواهد بود.»
طبق این گزارش، گروه 1+5 در تلاش هستند توافقنامه‌ای را تنظیم کنند که حداقل یکسال قبل از اینکه ایران بخواهد برنامه هسته‌ای خود برای ساخت بمب را تسریع بخشد، به این مسئله پی ببرند و در نتیجه می‌توانند که مجدداً تحریم‌ها علیه ایران را وضع کنند و از طریق جنگ سایبری یا اقدام نظامی در برنامه هسته‌ای ایران اختلال به وجود آورند.
بر اساس گزارش روزنامه نیویورک‌تایمز، در حین مذاکرات این هفته در ژنو، پیشرفت‌هایی در زمینه چارچوب زمانی یک توافق حاصل شد. این ایده ایجاد یک بازه زمانی 10 ساله است که طبق آن توانمندی ایران برای تولید سوخت هسته‌ای به شدت محدود می‌شود و بعد از آن محدودیت در 5 سال بعد از آن به صورت تدریجی کاهش می‌یابد.
طبق این گزارش، برخی از مقامات ایرانی خواستار بازه هفت ساله بودند و برخی از مقامات آمریکایی خواستار تعیین بازه 15 ساله یا بیشتر بودند.
این روزنامه آمریکایی در ادامه نوشت که اگر مسئله هسته‌ای ایران حل شود، دو کشور آمریکا و ایران ممکن است بتوانند دیگر اختلافات خود از جمله برنامه موشکی ایران و مسائل منطقه‌ای را رفع کنند و گرچه این مسئله آسان نیست اما فضا را برای همکاری باز می‌کند.
روزنامه نیویورک‌تایمز در پایان نتیجه‌گیری کرد که توافق نهایی با ایران باید به طور کلی و نه یک مورد خاص مورد قضاوت قرار گیرد و حتی اگر توافق با ایران کامل و بدون عیب و نقص نباشد، اما در صورت عدم توافق خطر بزرگتری وجود دارد و آن کناره‌گیری و عقب‌نشینی از مذاکرات و اجازه ادامه فعالیت هسته‌ای به آنها دادن است.
